W książce tej jest wszystko czego można chcieć się dowiedzieć o życiu w socjalizmie. Oczywiście życiu inteligenta. A szczególnie inteligenta warszawiaka. Na kartach Dziennika 1954 spotkamy Herberta Jasienicę Kisiela Turowicza by wspomnieć tylko tych których wspominać warto. Poznajemy też prozę i poezję bytowania młodego pisarza świetnego obserwatora znakomitego stylisty którego wkrótce pozbyto się z Polski na stałe. Sam Tyrmand pisze o dzienniku tak: "Tak chodzi o świadectwo dla samego siebie o wystawienie świadectwa memu życiu moim pragnieniom i myślom mojej epoce z którą jestem związany nieskończonością węzłów. Ma to być świadectwo z pierwszej ręki złożone przez stosunkowo najlepiej zorientowanego w danej sprawie świadka. Ale – częściowo nie. Tak silnie pożądam sprawdzenia samego siebie mych słuszności i niesłuszności mych możliwości i zdolności a więc tego czego tak uparcie odmawia mi moja aktualna sytuacja. Nie mam talentu kontemplacji ani daru tworzenia w imię samego aktu tworzenia. Jak powiedział mi ostatnio Kisiel noszę w sobie wielką potrzebę i umiejętność dzielenia się z ludźmi moją wewnętrzną pracą myśli. Z najgłębszego powołania czuję się dziennikarzem stąd konstrukcje mych przemyśleń ulegają dezaktualizacji ponadto nie wierzę w możliwość własnego wysiłku nad kompozycją dzieła sztuki nieprzeznaczonego dla kogoś konkretnego w czasie i przestrzeni. Dlatego zdecydowałem że dziennik przyniesie mi ulgę."
