Vier mensen beginnen aan een reis die hun toekomst moet veranderen. Vier mensen met een eigen achtergrond een eigen droom. Ze wagen de gevaarlijke oversteek per boot van Marokko naar Spanje en proberen hun povere bestaan achter zich te laten. Armoede gebrek aan kansen corruptie vriendjespolitiek en patriarchale verhoudingen het zijn zomaar wat beweegredenen van de Marokkaanse migranten in de roman “Hoop en andere gevaarlijke verlangens” van Lalai Lalami. Ze laat de lezer kennismaken met Aziz die zich schaamt dat zijn vrouw wel werk heeft terwijl hij zelf geen geld in het laadje brengt. En met Murad die weliswaar een academische titel heeft maar zijn hoofd boven water moet zien te houden door toeristen op straat aan te spreken en ze rond te leiden. Ook Faten komt niet vooruit in het leven omdat haar een schooldiploma wordt onthouden vanwege betrokkenheid bij een moslimfundamentalistische groepering. En dan is er ook nog Halima die besluit dat ze zonder haar gewelddadige man misschien meer uit het leven kan halen. De vier hoofdpersonen in deze roman zijn inderdaad die “gelukzoekers” waar in het Westen zo negatief over wordt gesproken. Het zijn mensen die weigeren te geloven in het noodlot dat hen verdoemt tot uitzichtloosheid. Het zijn juist de sociale en politieke omstandigheden die hen beletten een menswaardig bestaan te leiden. Wat komt er van hun dromen terecht als ze eenmaal de oversteek hebben gemaakt?
