Modlitwa o deszcz jest owocem jedenastu podróży Wojciecha Jagielskiego do Afganistanu odbytych między wiosną 1992 roku a jesienią roku 2001. W świecie i w czasach zdominowanych przez kompromis ewolucję i pogodzenie się z przykrym odkryciem że rzeczywistość daleko odbiega od wyobrażeń podróż do Afganistanu jest dla Europejczyka powrotem do świata zapomnianych jeśli nie zdradzonych ideałów i prawd. W Afganistanie nie ma dróg na skróty nie ma miejsca na udawanie wszystko ma wymiar podstawowy. W Boga wierzy się tu naprawdę a wolność ma posmak anarchii. Historia Afgańczyków zwykle wbrew nim samym jest nieustannym pasmem rewolucji i kontrrewolucji tragicznie nieudanych poszukiwań doskonałego sposobu życia oraz natychmiastowego odrzucania wszystkiego co obce narzucone co okazywało się pomyłką lub wymagało odstąpienia od utopijnych zazwyczaj wyobrażeń. Modlitwa o deszcz jest kroniką powstawania i upadków afgańskich reżimów oraz bratobójczych wojen pocztem komendantów watażków świętobliwych mułłów i walecznych wojowników ale przede wszystkim opowieścią o bezkompromisowym poszukiwaniu Absolutu zabójczym i jednocześnie pozwalającym zachować godność wolność oraz wierność podstawowym wartościom.
